در ازدواج موقت، مدت عقد ازدواج توسط زن و مرد تعیین میشود. مثلاً زن را به مدت یک ساعت یا یک روز یا یک ماه یا یک سال یا بیشتر عقد می کنند و بعد از تمام شدن مدت یا بخشیده شدن مدت باقیمانده از طرف شوهر، از یکدیگر جدا میشوند و نیازی به خوانده شدن صیغهی طلاق ندارد. در ازدواج دائم، مدت عقد ازدواج تعیین نمیشود، بلکه مدت آن همیشگی است و زن و مرد از طریق خوانده شدن صیغهی طلاق و با رعایت شرایط آن، میتوانند از یکدیگر جدا شوند.
در بخشی از کتاب احکام ازدواج میخوانیم:
اگر در هنگام عقد ازدواج دائم برای پرداخت مهریه مدتی معین نشده باشد، زن میتواند مهریه خود را فوراً مطالبه کند. بلکه میتواند تا زمانی که مهریه خود را دریافت نکرده است، از نزدیکی کردن شوهر جلوگیری کند، چه شوهر توانایی بر دادن مهریه داشته باشد یا نه. اما اگر پیش از گرفتن مهریه به نزدیکی راضی شود و شوهر با او نزدیکی کند، دیگر نمیتواند بدون عذر شرعی از نزدیکی شوهر جلوگیری کند.
در بخشی از کتاب احکام ازدواج میخوانیم:
اگر در هنگام عقد ازدواج دائم برای پرداخت مهریه مدتی معین نشده باشد، زن میتواند مهریه خود را فوراً مطالبه کند. بلکه میتواند تا زمانی که مهریه خود را دریافت نکرده است، از نزدیکی کردن شوهر جلوگیری کند، چه شوهر توانایی بر دادن مهریه داشته باشد یا نه. اما اگر پیش از گرفتن مهریه به نزدیکی راضی شود و شوهر با او نزدیکی کند، دیگر نمیتواند بدون عذر شرعی از نزدیکی شوهر جلوگیری کند.