صفحه محصول - پاورپوینت استهلاک و کاهش ارزش داراییها

پاورپوینت استهلاک و کاهش ارزش داراییها (pptx) 29 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 29 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

استهلاک و کاهش ارزش داراییها استهلاک به مفهوم واقعی کاهش ارزش یک دارایی ثابت بر اثر عواملی نظير گذر زمان، فرسایش ناشی از کار، تغيير تکنولوژی و ... گفته می شود . در حسابداری دارایی ثابت، استهلاک از طریق سرشکن کردن و تخصيص ارزش ثبت شده دارایی به طریقی معقول (و پذیرفته شده) و منظم به دوره های استفاده از آن اندازه گيری و ثبت می شود. استهلاک در فرهنگ لغت عربی – فارسی المعانی یعنی مصرف – سوختن – زوال می باشد در واقع استهلاک به مصرف رسانیدن چیزهای خوب و نیک از سوی دارندگان آن ها می باشد. تعریف استهلاک مراد از اِسِتهلاك، به اختصاصي ترين معناي آن، ارزش كاهش يافته و عمر كوتاه شده كالاهاي سرمايه اي است كه از فرسايش ناشي مي شود . در معناي گسترده تر، ممكن است اشاره باشد به ارزش كاهش يافته و عمر كوتاه شده هر كالاي سرمايه اي يا دارايي كه در طول دورهٴ قابل توجهي از زمان منشاء خدماتي قرار گرفته است . مي توان ميان استهلاك ناشي از علل طبيعي و استهلاك ناشي از علل كاركردي فرق گذارد. مراکز حرفه ای و صاحبنظران این دانش نظری، مبانی مختلفی را برای تعریف هزینه استهلاک در نظر گرفته ، که برخی از دیدگاهها در این متون مورد بررسی قرار می گیرد: انجمن حسابداران آمریکا (AAA) : کاهش ظرفیت خدمات بالقوه داراییهای ثابت مشهود که در اثر فرسودگی و کاهش ارزش ناشی از منسوخ شدن آن ایجاد می گردد را استهلاک گویند. - هندریکسون، استهلاک را فرآیند تخصیص بهای تمام شده اولیه دارایی به دوره های استفاده از آن می داند. بلکویی در کتاب تئوری حسابداری خود، استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است: « استهلاک یک سیستم حسابداری است که هدف آن تسهیم بهای تمام شده داراییهای سرمایه ای پس از کسر ارزش باقیمانده بر مبنای عمر مفید برآوردی دارایی مربوط، بر مبنای یک سیستم منظم و معقول می باشد» استهلاک از دیدگاه بلکویی یک سیستم تخصیص بهای تمام شده است، نه فرایند ارزش گذاری. استهلاک از دیدگاه قانون تجارت پايين آمدن ارزش دارايي ثابت را كه در نتيجه استعمال، تغييرات فني و يا علل ديگر حادث شود موجب استهلاك دانسته است. استهلاک از دیدگاه قانون مالياتهاي مستقيم بر اساس قانون مالياتهاي مستقيم دارايي ثابت بر اثر استفاده يا گذشت زمان قابل استهلاک است . در اين قانون ماخذ استهلاک قيمت تمام شده دارايي مي باشد و استهلاک از تاريخي محاسبه مي شود که دارايي قابل استهلاک آماده براي بهره برداري در اختيار موسسه قرار مي گيرد . در صورتيکه دارايي قابل استهلاک در خلال ماه در اختيار موسسه قرار گيرد ماه مزبور در محاسبه منظور نخواهد شد . در مورد کارخانه ها دوره بهره برداري آزمايشي جزو بهره برداري محسوب نمي گردد . بر اساس ماده 150 قانون مالياتهاي مستقيم محاسبه استهلاک به دو روش نزولي و مستقيم پذيرفته شده است . در تبصره 1 اين ماده هزينه مربوط به تغيير يا تعميرات اساسي دارايي ، جزو قيمت تمام شده دارايي محسوب مي شود. تبصره 2 همين ماده بيان مي کند که موسسات مي توانند هزينه هاي نرم افزاري خود را از 3 سال تا حد اکثر 5 ساله مستهلک کنند . نکته : هر کجا که ميان قانون مالياتهاي مستقيم و استانداردهاي حسابداري تناقض وجود داشته باشد، معيار و ملاک جهت انجام عمليات حسابداري قانون مالياتهاي مستقيم مي باشد . استهلاک از دیدگاه استاندارد هاي حسابداري ايران (استاندارد شماره 11) در استانداردهاي ايران دارايي ثابت به موازات کسب منافع مستهلک مي گردد . همچنين نابابي، فرسودگي و خرابي نيز از علل استهلاک دارايي مي باشد . به صورت کلي علل استهلاک از ديد استاندارد 11 عبارت است از : 1. استفاده مورد انتظار واحد تجاري از دارايي 2. فرسودگي و خرابي 3. نابابي فني ناشي از پيشرفت تکنولوژي 4. محدوديتهاي زماني از قبيل تاريخ انقضا در ارتباط با برآورد عمر مفيد دارايي ، استاندارد ، اين برآورد را منوط به قضاوت واحد تجاري مي داند که از تجربه دارايي هاي مشابه ناشي مي شود . بر اساس بند 56 اين استاندارد ، مبلغ استهلاک پذير يک دارايي پس از کسر ارزش اسقاط از بهاي تمام شده بدست مي آيد . روشهاي استهلاک مورد پذيرش در استاندارد ايران روشهاي خط مستقيم ، نزولي و معادل آحاد توليد است . در ارتباط با تغيير روش استهلاک يا تعديل نرخ آن بند 63 اين استاندارد چنين مي گويد : روش استهلاک مورد استفاده براي دارايي ها بايد به طور ادواري بررسي شود و در صورت تغيير قابل ملاحظه در الگوي مصرف ، روش استهلاک جهت انعکاس الگوي جديد تغيير يابد . هرگاه چنين تغييري در روش استهلاک لازم شود ، اين تغيير بايد به عنوان تغييري در برآورد تلقي شود و استهلاک دوره جاري و دوره هاي آتي دارايي تعديل شود . نکته 1: فرسوده شدن و قراضه شدن داراییهای مشهود نظیر ساختمان، تجهیزات و اثاثیه، (استهلاک Depreciation )، برای داراییهای که بصورت منابع طبیعی هستند نظیر معادن (تهی شدن Depletion ) و برای داراییهای نامشهود همچون حق الامتیاز و حق انحصار یا باز پرداخت تدریجی وام را ( Amortization ) می نامند. که در فرهنگ مالی فارسی به همه موارد استهلاک گفته می شود. نکته 2: ارزش دفتری دارایی برابر بهای تمام شده دارایی منهای استهلاک انباشته دارایی است . استهلاک انباشته دارایی – بهای تمام شده دارایی = ارزش دفتری دارایی نکته 3: بهای تمام شده دارایی برابر بهای تمام شده تاریخی منهای ارزش اسقاط دارایی است . ارزش اسقاط دارایی – بهای تمام شده تاریخی = بهای تمام شده دارایی هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی (FASB) در بیانیه شماره (6) استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است: « فرایند تخصیص بهای تمام شده دارایی به صورت منظم و معقول به دوره هایی که انتظار می رود منافع آتی برای واحد تجاری ایجاد گردد، استهلاک نامیده شده است. « با این تعبیرات مفهوم و تعريف دقیق تر استهلاك در حسابداري تخصيص‌ سيستماتيك‌ مبلغ‌ استهلاك‌ پذير يك‌ دارايي‌ طي‌ عمر مفيد آن در نتیجه می توان چنین بیان نمود که استهلاک، فرآیند انباشتن و ذخیره وجوه برای جایگزینی دارایی های ثابت مشهود به شمار نمی آید، (بنابراین از بکار گیری لفظ ذخیره واندوخته استهلاک خودداری گردد). و استهلاک تخصیص ارزشهای جاری داراییهای عملیاتی تلقی نمی شود بلکه « تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن است ». متغیرهایی که در تعیین مبلغ استهلاک سالانه موثر می باشند عبارتند از : مبلغ استهلاک پذیر برآورد ارزش باقیمانده برآورد عمر مفید مبلغ استهلاک پذیر : شامل کلیه مخارج لازم برای تحصیل دارایی و سایر مخارج بعد از تحصیل تا مرحله بهره برداری است. بهای تمام شده دارایی یا سایر مبالغ جایگزین بهای تمام شده پس از کسر ارزش باقیمانده آن، بر مبنایی منظم در دوره های آتی به هزینه استهلاک تخصیص می یابد. ارزش باقیمانده : مبلغ برآوردی که واحد تجاری درحال حاضر می تواند از واگذاری دارایی پس ازکسر مخارج برآوردی واگذاری به دست آورد، با این فرض که دارایی در وضعیت متصور در پایان عمر مفید باشد را ارزش باقیمانده گویند. تفاوت بین بهای تمام شده، تحصیل و برآورد ارزش باقیمانده را مبنای استهلاک ( ماخذ استهلاک) گویند. عمرمفید : دارائی های ثابت مشهود به استثناء زمین دارای عمرمفید محدودی می باشند « مدت زمانی که انتظار می رود دارایی مورد استفاده قرار گیرد یا تعداد تولید یا واحدهای مقداری مشابه که انتظار می رود در فرآیند استفاده از دارایی توسط واحد تجاری تحصیل شود را عمر مفید گویند»