مبانی نظری و ادبیات تحقیق اختلال بدشکلی بدن

قسمتی از متن:

شیوع اختلال بدشکلی بدن

در مورد میزان شیوع اختلال بدشکلی بدن برآوردهای رسمی وجود ندارد و آمار دقیقی از میزان شیوع این بیماری در دست نیست. زیرا بدست آوردن این برآورد ها و تخمین دقیق شیوع اختلال بدشکلی بدن کار مشکلی است. زیرا این بیماران تمایل دارند تا علائم خود را پنهان ساخته برخی پژوهشگران حدس می زنند که اختلال بدشکلی بدن، اختلال نادری نیست و در بین مردم شایع است در مطالعه ای میزان شیوع اختلال بدشکلی بدن در عموم مردم 7 درصد گزارش شده است (اتو و همکاران، 2001). به طور کلی میزان عمومیت اختلال در عموم مردم 1 تا 4.2درصد اعلام شده است (فیلیپس، 2009). به گزارشDSM-Vنرخ شیوع در بزرگسالان آمریکایی 2/ 4درصد است. در آلمان، نرخ شیوع 7/1تا 8/1درصد است.

به نظر می رسد که میزان شیوع این اختلال در مردان و زنان برابر باشد. تحقیق از بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن شیوع برابر را در هر دو جنس نشان می دهد (نظیر اوغلو و یریرا توبیس[1]، 1993؛ فیلیپس و همکاران، 1997؛ پروگی[2] و همکاران، 1997). البته در بعضی تحقیقات به میزان کمی تعداد زنان مبتلا به اختلال بدشکلی بدن نسبت به مردان مبتلا بیشتر بود (فیلیپس و همکاران، 2005 ; ویل و همکاران، 1996). گاهی هم افرادی که از این اختلال رنج می برند و همچنین اعضای خانواده آن ها اغلب متوجه نمی شوند که اختلال بدشکلی بدن قابل درمان است و به خاطر همین در مورد علائم خود با متخصصان حرفه ای مشورت نمی کنند. و بعضی از مبتلایان به علت اینکه ممکن است افراد مغرور یا خود شیفته ای به نظر برسند مشکل خود را پنهان می کنند.

و در بسیاری موارد هرگز مورد توجه روان پزشکان قرار نمی گیرند. و از طرفی عموما ابتدا این بیماران به جای مراجعه به روانپزشک سراغ پزشک متخصص می روند تا با جراحی، نقص عضو تخیلی شان را برطرف کنند و ترجیح می دهند جهت مشاوره درمانی به متخصص داخلی، متخصص پوست، دندانپزشک، متخصص تغذیه، جراح زیبایی یا کلینیک های پوست مراجعه کنند. خصوصا وقتی که بینش آن ها نسبت به علائمشان ضعیف باشد. بنابراین شیوع اختلال بدشکلی بدن در جمعیت های انتخابی، بالا تر از جمعیت عمومی است. (اوزن[3] و همکاران، 2003) به طوری که بررسی افرادی که درمان پزشکی دریافت کرده اند نشان می دهد 9درصد تا 15درصد مراجعان به متخصص پوست، 7تا 8درصد متقاضیان جراحی پلاستیک، 8درصد بیماران ارتودنسی، و 10درصد بیمارانی که برای جراحی دهان و فک و صورت مراجعه می کنند، به اختلال بدشکلی بدن مبتلا هستند(سارور و همکاران، 1998؛ فیلیپس و همکاران،2000؛ فیلیپس،2009).

افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن ممکن است افسردگی، اضطراب اجتماعی یا علائم دیگری نیز داشته باشند که برای بیان آن ها کمتر خجالت زده می شوند. بنابراین، آن ها ممکن است تشخیص افسردگی یا فوبی اجتماعی دریافت بکنند ولی اختلال بدشکلی بدن تشخیص داده نشود. مگر اینکه آن ها به طور اختصاصی در مورد علائم اختلال بدشکلی بدن مورد سوال قرار گیرند. گاهی هم اختلال بدشکلی بدن ممکن است به اشتباه به عنوان یک اختلال دیگر تشخیص داده شود. اگرچه ممکن است این افراد بعضی از این مشکلات را داشته باشند ولی اختلال بدشکلی بدن باید خودش به طور جداگانه تشخیص و مورد درمان قرار گیرد. بعضی اوقات، این مشکلات واقعا ناشی از اختلال بدشکلی بدن است و در این موارد تشخیص اختلال بدشکلی بدن بیشتر حیاتی می شود (فیلیپس، 2009).شیوع اختلال بدشکلی بدن در میان جمعیت های روانپزشکی 3%گزارش شده است (زیمرمن[4]، منو، 2001). در یک مطالعه که بیماران با بی اشتهای روانی مورد بررسی قرار گرفتند نشان داده شد که 39درصد آن ها اختلال بدشکلی بدن نیز داشتند. در مطالعاتی که بر روی بیماران افسرده انجام شد نشان داد که، اختلال بدشکلی بدن نسبت به اختلالات روانی دیگر شایع تر بود (فیلیپس و همکاران، 2004).به طور کلی میزان بروز اختلال بدشکلی بدن در بین بیماران سرپایی که درمان بهداشت روانی دریافت می کنند اغلب بالا می باشد.