مبانی نظری و ادبیات تحقیق برند و توسعه برند

قسمتی از متن:

تعریف مدیریت برند

مدیریت نام تجاری به معنی مجموعه تلاش هایی است که برای معرفی بنگاه اقتصادی، معرفی محصولات یا خدمات ، جا انداختن نام و جایگاه ، ایجاد وفاداری در مشتری و استقرار جایگاهی برای محصول یا بنگاه است که آنها را در عرصه رقابت و در مبارزه با رقبا پیروز نماید.

در واقع مدیریت برند ، فرآیند تفکر، گزینش و ترکیب ویژگی های پیدا و پنهان یک کالا یاخدمت به شیوه ای جذاب ، با معنا وپرسروصداست که علاوه بر تامین رضایت و وفاداری مصرف کننده ، موقعیت متفاوت و متمایزی را در ذهن مصرف کننده و بازار برای محصول ایجاد کند.

مدیریت برند یک راهبرد است ، زیرا سازمان یا بنگاه اقتصادی رابه هدف های زیر می رساند:

افزایش فروش و بالا بردن سهم بازار
ایجاد ارزش برای افراد ذینفع
رضایت کارکنان
رضایت مشتری
ایجاد ترجیح نسبت به نام
کاهش حساسیت مشتری نسبت به قیمت
افزایش سرعت گردش سرمایه
جلوگیری از ورود رقبا به بازار فعلی
رسیدن به حد رهبری بازار
توسعه خط محصول وتنوع
ورود به بازارهای جدیدوصادرات

تفاوت برند و محصول

محصول[1] هرآن چیزی است که ما به بازار ارائه می دهیم تا بتوانیم توجه مخاطب را برای خرید و استفاده جلب کرده و نیاز یا خواسته ای را برآورده کنیم. به طور کلّی می توان پنج سطح مفهومی برای محصول تعریف کرد :

1-سطح مزیت ذاتی : نیاز بنیانی است که مشتریان را با استفاده از محصول یا خدمت ارضا می کنند

2-سطح عام محصول : کارکرد اصلی محصول که تنها شامل ویژگی هایی می شود که اساسا برای عملکرد محصول لازم هستند و هیچ عامل تمایزی را برای آن ایجاد نمی کنند.

3-سطح مورد انتظار محصول : مجموعه ای از ویژگی هاست که خریدار به طور طبیعی انتظار دارد با خرید محصول آن ها را به دست آورد.

4-سطح برتری محصول : آن دسته از مزیت ها و ویژگی های محصول یا خدمت مرتبط با آن را شامل می شود که می تواند موجب تمایز محصول از رقبا شود .

5-سطح ویژگی های بالقوه : شامل تغییرات و پیشرفت هایی است که محصول در آینده می تواند از آن ها بهره مند شود.