پاورپوینت درباره ابوعبدالله جعفر بن محمد رودكی سمرقندی

پاورپوینت درباره ابوعبدالله جعفر بن محمد رودكی سمرقندی

تعداد اسلاید: 24 اسلاید

قسمتی از متن فایل دانلودی
¢زندگی نامه


¢ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم رودکی سمرقندی؛ زاده ، اواسط قرن سوم هجری قمری ۲۴۴ قمری) از شاعران ایرانی دوره ، سامانی در سده ، چهارم هجری قمری است. او استاد شاعران آغاز قرن چهار هجری قمری ایران است. رودکی به روایتی از کودکی نابینا بوده است و به روایتی بعدها کور شد. او در روستایی به‌نام بَنُج رودک در ناحیه ، رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد. رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند. وی در دربار امیر نصر سامانی بسیار محبوب شد و ثروت بسیاری به دست آورد، با این حال در سالهای پایانی عمر مورد بی‌مهری امرا قرار گرفته بود. او در اواخر عمر به زادگاهش بنجرود بازگشت و در همانجا به سال ۳۲۹ هجری (۹۴۱ میلادی) درگذشت.
¢
¢سبک شعر و افکار رودکی
¢رودكی در انواع سخن استاد بوده ،قصیده و قطعه و غزل و رباعی را نیكو سروده است.زبان شعر او بسیار ساده وروان و دور از تكلّف ،و تشبیهات وتصویرهای شعری او غالباً متحرّك و زنده است .
¢رودكی را حقاً باید پدر شعر فارسی و پایه گذار سبك خراسانی یا تركستانی خواند.در اشعار او شور وشادی،و جدو ملال ،زهر اندرز،شك ویقین به هم آمیخته است تخیل او بسیار قوی و تصویرهای شعریش بسیار گویاست.
¢رودكی پیش آهنگ قصیده سرایان نیز هست وكهن ترین قصیده ی كاملی كه مشتمل بر تشبیب و تخلص به مدح باشد از وی یادگار مانده است .ابداع رباعی هم به گفته ی صاحب المعجم از اوست.
¢
¢رودكی، شاعر روشن بین
¢در پایان روزگار دراز او ،تصویری كه رودكی از سیمای خویش در طی یك قصیده ی زیبا ترسیم می كند ،با مطلع:
¢«مرا سبود فرو ریخت هر چه دندان بود نبودندان لابل چراغ تابان بود.»
¢این استاد شاعران كهن را پیر مردی نشان می دهد خسته و فرسوده،با دندان های فروریخته،موهایی از غبار ایام سفید و بالایی از فشار بار زن وفرزند كه از نداری و ناتوانی چاره ای ندارد جز آن كه عصا و انبان بردارد و شاید در كوی و برزن مثل گدایان دریوزه كند به این صورت فرسوده ی نحیف فرتوت،كه دقیقی شاعر،دو چشم تیره را هم كه فروغ خویش را از دست داده است و یا خوداز فروغ بی بهره بوده است می افزاید:
¢« استاد شهید زنده بایستی و ان شاعر تیره چشم روشن بین
¢و این مجموعه ی درد انگیز تصویر شاعری را نشان می دهد كه روزگاری در دربار بخارا به شعر و آواز خویش، وبابربط و چنگ دل های نازنینان و گردنكشان را به دام آورده است.